İNCİR KUŞLARI (SİNAN AKYÜZ)-kitap yorumu

  Yıl 1995 akşam saatleri henüz 13 yaşındayım. Ekranda bir pusula beliriyor. Ve döndükçe dönüyor.

Annem, babam, anneannem, ablalarım ve ben akşam yemeğini yeni yemişiz. Adının Mithat Bereket olduğunu annemden öğrendiğim 30’unu yeni geçmiş görünen kıvırcık saçlı bir adam beliriyor ekranda. Yıkıntıların arasında kahverengi pantolonu ve pantolonundan birkaç ton açık renk yeleği ile dikiliyor. Taş toprak yıkıntılarıyla aynı renk olan kıyafetlerinin arasında tek farklı olan şey saçları; kıvırcık ve siyah. Gördüğüm her şey açıklı koyulu kahverenginin tonları…. O çocuk aklımla izlemeye devam ediyorum. Hoşgörü şehri olarak anılan Saraybosna diyor. Evet bu adı biliyorum son zamanlarda sürekli  TRT ve Star TV de haberlerde duyuyorum. Mithat bereket konuşadursun ekranda bombalanan bir camii minaresi görüyorum, arkasından namaz kılan insanlar; en önde bir imam var, diğer sahnede kalabalık sayılacak bir grup insan omuzlarında tamamen beyaz çarşaflarla sarılmış insan boyunda bir şeyler taşıyorlar. Ekrandaki görüntü değişiyor bu kez de bir sokağın köşesinde o zamanlar 40’larının sonunda olan babamdan daha genç olduğunu düşündüğüm bir adam görüyorum. Elindeki tüfekle ara ara siper alıp ardı ardına ateş ediyor. Altında bir jean, üzerinde haki rengi bir mont var. Elindeki silaha bakınca asker olduğunu düşündürüyor ama kıyafetine bakılınca, geçen günlerde askerden izne gelen Dudu Teyze'nin torunu Hakan ağabeyin kıyafetlerine hiç benzemiyor giydikleri... Sonra uykum geldi diyorum ve ablalarımla paylaştığım küçük odamıza geçip sıcacık yatağımda, sabah hatırlamayacağım  rüyalar görmeye koyuluyorum.

İncir kuşlarını elime alıp arkasını okuyunca bunları hatırladım hayal meyal… ve hemen youtube’dan açıp programın o akşam izleyemediğim kısımlarını da izleme fırsatı buldum.

Ve bu kitapta bize televizyon ekranlarının çerçeveleri gibi düz ve köşeli yansıyan bu savaş esnasında yaşanmış gerçek bir hikayeden bir keşif bulmanın heyecanıyla başladım kitaba…

Kitapta savaşın başlamasının nedenleri: savaşın süreci ve nihayet sonu çok başaralı bir şekilde anlatılmış bence. Suada’nın ve ailesinin dramı da yüreğinize dokunuyor.

Hayır dediğiniz herkesin öylece hayatınızdan çekip gitmeyeceği günlerin gelebileceğini, çok yoğun yaşanan bir aşkın reddedilmenin neticesinde yerini o aşktan da güçlü bir nefrete ve yok etme arzusuna bırakabileceğini gördüm. Ayrıca insanların mahremlerinin başkalarının tasarrufuna  kalması durumunda çekilebilecek yürek sancılarını ince bir kalemle anlatıyor yazar. Adeta yüreğinize işliyor. Yazarın diğer kitaplarından Firuzeyi okuduğumda aslında  Sinan Akyüz’ün anlatımını düz ve yüzeysel bulmuştum. Ancak İncir Kuşlarında yazar gerçekten biraz daha derin yazmış bence. Özellikle 80’lerin sonunda yada 90’larda doğan ve Saraybosna hakkında pek bir şey bilmeyenlerdenseniz bu romanı okuyun , okuyun ve bugünlerde dillendirilen iç savaş kavramının ne kadar yıkıcı ve insanlık dışı sonuçlar doğurabileceğine dair bir nebze fikriniz olsun…..